Μια μελέτη που αποδεικνύει πως το εσωτερικό μας ρολόι δεν χτυπά με τον ίδιο ρυθμό σε όλους, ολονών οι αισθήσεις εξαρτώνται από τις εξωτερικές εμπειρίες του καθενός στον έξω κόσμο.
Σε διαταραχές της φυσιολογικής λειτουργίας του νου αποδίδει νέα βρετανική επιστημονική έρευνα τις παράξενες επιθανάτιες εμπειρίες που αναφέρουν πολλοί … άνθρωποι, όπως ότι αισθάνονται να βγαίνουν από το σώμα τους και να το κοιτούν από ψηλά, ότι μιλούν με νεκρούς συγγενείς τους ή ότι βλέπουν έντονο φως στο βάθος ενός σκοτεινού τούνελ.
Κοράκια φτιάχνουν εργαλεία, εξαπατούν το ένα το άλλο, κρώζοντας μεταξύ τους σε μια δική τους διάλεκτο...
Αυτή την ερώτηση απεύθυνε στους παρευρισκόμενους ενός συνεδρίου παιδιατρικής το 1980, ο Βρετανός νευρολόγος John Lorber. Αυτό το φαινομενικά αστόχαστο ερώτημα ξεπήδησε από τις περιπτωσιολογικές μελέτες, με τις οποίες ασχολούνταν ο J. Lorber, ήδη από τα μέσα του 1960.
Σύμφωνα με τον μύθο, χρησιμοποιούμε μόνο το 10% του εγκεφάλου μας. Το άλλο 90 τοις εκατό, παραμένει ανεκμετάλλευτο από τον απλό άνθρωπο, και χρειάζεται διάφορες μεθόδους για να ενεργοποιηθεί.
