Φανταστείτε ότι είστε ο χειριστής μιας διασταύρωσης τρένου και βλέπετε ένα εκτός ελέγχου βαγόνι να κινείται σε μία ράγα που βρίσκονται πέντε εργάτες. Οι εργάτες δεν έχουν τον απαραίτητο χρόνο να το αποφύγουν. Η μόνη λύση για να σωθούν είναι να κατεβάσετε έναν διακόπτη ώστε να αλλάξει ράγα το βαγόνι. Όμως, στην άλλη ράγα βρίσκεται ένας άλλος εργάτης.
Οι δύο αντιτιθέμενες φιλοσοφικές προσεγγίσεις στο συγκεκριμένο πρόβλημα είναι οι εξής: Η πρώτη προτείνει να σκοτώσετε τον έναν άνθρωπο προκειμένου να σώσετε τους άλλους πέντε, ενώ η δεύτερη υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να κάνετε κάποια ενέργεια που θα βλάψει κάποιον συνάνθρωπο σας, αλλά πρέπει να αφήσετε τον Θεό ή την μοίρα να αποφασίσουν.
Στη μελέτη συμμετείχαν 147 άτομα, οι οποίοι φορώντας στο κεφάλι τους συσκευή εικονικής πραγματικότητας έβλεπαν σε ψηφιακή μορφή τα υποψήφια θύματα. Μάλιστα, τα υποψήφια θύματα ούρλιαζαν όσο πλησίαζε το βαγόνι.
Τελικά, διαπιστώθηκε πάλι, ότι το το 90% θα αποφάσιζε να σκοτώσει τον ένα για να σώσει τους πέντε. Οι 133 τράβηξαν το διακόπτη.
Σε μια άλλη δοκιμή, η ερευνητική ομάδα άλλαξε το πείραμα, έτσι ώστε αν δεν εκτραπεί το τρένο να σκοτώσει το ένα άτομο, ενώ αν εκτραπεί να σκοτώσει τους πέντε. Με άλλα λόγια, αυτή τη φορά οι συμμετέχοντες δεν χρειαζόταν να κάνουν κάποια ενέργεια αλλά μπορούσαν απλά να αφήσουν το τρένο να συνεχίσει την πορεία του ώστε να σκοτώσει μόνο τον ένα. Για άλλη μια φορά, το 90% επέλεξε να σώσει τους πέντε αντί τον ένα.
Τέλος – και πιο σημαντικό -, όταν το ένα άτομο που θα πρέπει να σκοτώσετε για να σώσετε τους πέντε, είναι το παιδί σας, ο γονέας σας ή ο αδελφό σας, μόνο περίπου το ένα τρίτο των ερωτηθέντων θα επέλεγε να σώσει τους πέντε. ( 2010, Journal of Social, Evolutionary, and Cultural Psychology, ‘PEOPLE SAVE FIVE OVER ONE UNLESS THE ONE IS YOUNG, GENETICALLY RELATED, OR A ROMANTIC PARTNER’)
Πηγή: http://antikleidi.wordpress.com
